- پریشان کردن
پراکنده کردن، آشفته کردن
معنی پریشان کردن - جستجوی لغت در جدول جو
- پریشان کردن
پراکندن. متفرق کردن. متشتت و تار و مار کردن. ثرّ. ثرثره. طحطحه. صعصعه: درویش مر آن نقد و جنس را به اندک زمان بخورد و پریشان کرد و بازآمد. (گلستان). چون گرد آمدن خلق موجب پادشاهی است تو چرا خلق را پریشان میکنی. (گلستان) ، افشاندن. پراکندن (دانه) : تا دانه پریشان نکنی خرمن برنگیری. (گلستان).
- پریشان کردن موی یا زلف، از هم باز کردن تارهای آن:
پریشان کرده ای زلف دو تار را.
، گوراندن. آشفتن. آلفتن. آشفته و آلفته ساختن
- پریشان کردن موی یا زلف، از هم باز کردن تارهای آن:
پریشان کرده ای زلف دو تار را.
، گوراندن. آشفتن. آلفتن. آشفته و آلفته ساختن
- پریشان کردن
پراگندن، افشاندن (دانه و مانند آن)، آشفتن آلفتن گوراندن، یا پریشان کردن موی و زلف. از هم باز کردن تارهای آن
- پریشان کردن
لإزعاجٍ
- پریشان کردن
Disconcert
- پریشان کردن
déconcerter
- پریشان کردن
परेशान करना
- پریشان کردن
使困惑
- پریشان کردن
ทำให้สับสน
- پریشان کردن
смущать
- پریشان کردن
beunruhigen
- پریشان کردن
спантеличити
- پریشان کردن
mengganggu
- پریشان کردن
zaskakiwać
- پریشان کردن
desconcertar
- پریشان کردن
לבלבל
- پریشان کردن
disorientare
- پریشان کردن
in verwarring brengen
- پریشان کردن
پریشان کرنا
- پریشان کردن
বিভ্রান্ত করা
- پریشان کردن
kutatiza
- پریشان کردن
şaşırtmak
- پریشان کردن
당황하게 하다
- پریشان کردن
desconcertar
- پریشان کردن
当惑させる
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(چَ جُ تَ)
لغت نامه دهخدا
زرفشانی. زر بخشیدن. عمل زرفشان:
کنم بر درم ریز خود زرفشان
کنم سرکشی لیک با سرکشان.
نظامی
کنم بر درم ریز خود زرفشان
کنم سرکشی لیک با سرکشان.
نظامی
(پَ / پِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
نورانی کردن. تاباندن. روشن کردن. زدودن تیرگی و تابناک کردن:
کنون باتو آیم به درگاه اوی
درخشان کنم تیره گون ماه اوی.
فردوسی.
بدو گفت خسرو که با رنج تو
درخشان کنم زین سخن گنج تو.
فردوسی.
چوپیدا شود کژی و کاستی
درخشان کنم پیش تو راستی.
فردوسی.
سواری فرستم به نزدیک تو
درخشان کنم رای تاریک تو.
فردوسی.
چو اینها فرستد به نزدیک من
درخشان کند جان تاریک من.
فردوسی.
بدین کس فرستم به نزدیک اوی
درخشان کنم رای تاریک اوی.
فردوسی.
چو جفت من آید به نزدیک تو
درخشان کند رای تاریک تو.
فردوسی.
تمرغ، درخشان و لغزان کردن اندام را. (از منتهی الارب)
کنون باتو آیم به درگاه اوی
درخشان کنم تیره گون ماه اوی.
فردوسی.
بدو گفت خسرو که با رنج تو
درخشان کنم زین سخن گنج تو.
فردوسی.
چوپیدا شود کژی و کاستی
درخشان کنم پیش تو راستی.
فردوسی.
سواری فرستم به نزدیک تو
درخشان کنم رای تاریک تو.
فردوسی.
چو اینها فرستد به نزدیک من
درخشان کند جان تاریک من.
فردوسی.
بدین کس فرستم به نزدیک اوی
درخشان کنم رای تاریک اوی.
فردوسی.
چو جفت من آید به نزدیک تو
درخشان کند رای تاریک تو.
فردوسی.
تمرغ، درخشان و لغزان کردن اندام را. (از منتهی الارب)
(هََ / هََ کَ)
لغت نامه دهخدا
گستاخی کردن. بیشرمی نمودن:
سپر از غمزۀمست تو بیندازد چرخ
با دو ابروی تو خود کس نکند پیشانی.
نزاری
سپر از غمزۀمست تو بیندازد چرخ
با دو ابروی تو خود کس نکند پیشانی.
نزاری
(وَ)
لغت نامه دهخدا
متفرق بودن. پراکنده بودن، درهم بودن. ژولیده بودن. آشفته بودن، اضطراب داشتن. متوحش بودن. خیالات واهی داشتن. سرگردان بودن، غمناک بودن. دلتنگ بودن، فقیر و تهی دست بودن. بدحال بودن، افشانده بودن. از هم باز و پراکنده و متفرق بودن
گریبان ساختن، قبا کردن، یا دامن کسی را گریبانک. او را ترقی دادن بالا بردن: هر که یک دم در ره افتادگی با ما نشست خاکساری دامن او را گریبان میکند. (رفیع)
گستاخی کردن بیشرمی کردن: سپر از غمزه مست تو بیندازد چرخ با دو ابروی خود کس نکند پیشانی. (نزاری)
اذیّت کردن، مزاحم شدن، مزاحمت کردن، آزار دادن، آشفته کردن، پریشان کردن، مضطرب کردن، سردرگم کردن